Ułożenie tej muzycznej historii zajęło mi trzy lata. Dwanaście utworów, podobno tak kobiecych, że żaden mężczyzna nie mógłby ich zaśpiewać. No, chyba, że Marek Dyjak. Te piosenki to ja; szczera, chaotyczna, przymglona jęczydusza. Poetyckie teksty i nastrojowa liryczna muzyka. Podobno w trakcie koncertu można przeżyć coś na nowo, uśmiechnąć się do siebie a nawet zapłakać. Zapraszam wszystkich zmęczonych i szczęśliwych, zakłopotanych i poukładanych. Zabieram was w podróż do mojego świata, do którego wciąż wkrada się absurd ukryty między wierszami.